Makaron - definicja ustawodawcy włoskiego

Za makaron określany "makaron z twardego ziarna - semola" oraz "makaron wytworzony z twardego ziarna - semolina" uważa się produkty otrzymane w wyniku wyciskania (przeciągania, tłoczenia), a następnie suszenia wykonanych tylko i wyłącznie z:
a) semoli twardego ziarna oraz wody
b) semoliny twardego ziarna oraz wody

Makaron przeznaczony do sprzedaży może być produkowany tylko w rodzajach i następujących charakterystykach:

Makaron specjalny: W dalszej części Ustawa mówi m.in. o dopuszczeniu do produkcji makaronów specjalnych, ale za zgodą i stosownym dekretem Ministra Zdrowia oraz za zgodą ministrów: Rolnictwa, Lasów Państwowych, Przemysłu, Handlu. Dekret, sam w sobie, reguluje normy i sposoby wytwarzania, składników, obrotu handlowego, przechowywania, odpowiedzialności producenta, daty produkcji i ważności. Makarony specjalne powiny być produkowane tylko i wyłącznie z semoli oraz muszą być wprowadzane do handlu z opisem "makaron z twardego ziarna - semoli" oraz z wykazem zawartych składników. Na samych opakowaniach należy wyszczególnić składniki w porządku alfabetycznym oraz numer dekretu zezwalający na jego produkcję. W przypadku makaronów zawierających również dodatki mięsne, powinny one być opisane na samym opakowaniu, które winno ponadto zawierać datę produkcji, czas i sposób przechowywania.

Makaron jajeczny:
Kiedyś mówiono "makaron 8-mio jajeczny... na tonę mąki..." - nie mniej jednak już na poważnie - samo wytwarzanie makaronu przy pomocy jajek powinno mieć miejsce tylko i wyłącznie przy użyciu minimum czterech całych jaj kurzych (bez skorupki) z założeniem, że ich całkowity ciężar nie jest mniejszy niż 200 gram na każdy kilogram semoli. Makaron jajeczny obecny w handlu powinien być opisany jako "makaron jajeczny" oraz posiadać następujące charakterystyki:

Ustawa precyzuje ponadto dopuszczalne wartości wyciągów eterycznych oraz wyciągów alkoholowych (odpowiednio 2,80 gr. i 4,00 gr.) przy zawartości steroli większych niż 0,15 gr. liczonych zawsze od 10 części suchej substancji.

Również problem produkcji makaronów dietetycznych został uregulowany w Italii zarówno w 1953 roku, ale wprowadzono do niego poprawki w 1961 roku precyzując szczegółowo produkcje i obrót handlowy materiałów dietetycznych. Do zagadnień "dietetycznych" w kontekście makaronu powrócimy w innym momencie.

Makaron świeży:
Dopuszcza się do produkcji makarony żywnościowe "świeże", do których odnosi się wszystkie w/w uregulowania, jak w przypadku makaronu suchego za wyjątkiem zawartości wilgotności, która nie powinna przekroczyć 30% (szczelne, sterylne, hermetyczne opakowania).
Kwasowość natomiast nie powinna przekroczyć 6 stopni z wyjątkiem makaronów "świeżych" z dodatkiem mięsa, gdzie maksymalny stopień kwasowości wynosi 7 stopni.
Do produkcji można używać mąk otrzymywanych z ziarna miękkiego z tym jednak, że przy samej produkcji muszą być używane tylko i wyłącznie świeże jajka.

Środki chemiczne w makaronie... Istnieje całkowity zakaz stosowania jakichkolwiek dodatków chemicznych zarówno organicznych jak i nieorganicznych dowolnego pochodzenia za wyjątkiem szczególnych ustaleń Ministra Zdrowia, który może wydać stosowne autoryzacje i zezwolenia na stosowanie "dodatków", "utwardzaczy", "barwników", itd.

Opakowania, jednostki miary, konfekcje...
Ustawodawstwo włoskie wskazuje ponadto, że makaron trafiający do handlu nie może być sprzedawany luzem, ale tylko i wyłącznie w oryginalnych zamkniętych opakowaniach posiadających następującą gramaturę: 100 - 250 - 500 - 1000 lub wielokrotności 1000 gram. Oczywiście jasnym jest fakt obowiązku umieszczenia na opakowaniu instrukcji w języku ojczystym, zawierającej także informację o formie prawnej i nazwie producenta, jego siedzibie lub zakładzie produkcyjnym, opisie produktu, ciężarze netto itd. Dopuszcza się różnicę w ciężarze netto sprzedawanego w danym momencie produktu, nie przekraczającą jednak 2% od tej podanej na opakowaniu.

W omawianej ustawie zabrania się również celowego wprowadzania Konsumenta w błąd, poprzez umieszczanie na opakowaniu informacji niezgodnych ze stanem faktycznym.

Jest naturalnym, ale także wynikającym z obowiązku Ustawodawcy włoskiego, że zabrania się sprzedaży makaronu zepsutego, poprawionego, sfałszowanego, podrobionego, zaatakowanego przez pasożyty, zakażonego przez zwierzęta lub rośliny.

Tyle w dużym skrócie o ustawodawstwie włoskim na temat makaronu.
A w Polsce ? - myślimy, że daleko zaawansowane prace już trwają i wkrótce będziemy mogli przedstawić stan naszych rozwiązań i dopracowań prawnych do tych Unijnych. [Opinie i komentarze w temacie]

Copyright 2000 - 2005 - All Rights Reserved - Wszelkie Prawa Zastrzeżono