| Na świecie, oraz co jest
naturalnie oczywistym w Europie rozpowszechniły
się makarony otrzymane z użyciu mieszanki
nazywanej "semola" (czyli mąka
otrzymana ze zmielenia twardego ziarna pszenicy
"triticum turgidum durum") ale również
jest też znany makaron otrzymany z "mąki"
będacej wynikiem zmielenia miękkiego ziarna
("triticum aestivum" - "aestivum-letniego"). |
 |
|
Pszenica twarda
- uprawiana jest w klimatach gorących i suchych
(jak np. klimat krajów śródziemnomorskich: południowe
włochy, hiszpania, południowa francja, grecja,
północna afryka).
|
Pszenica miękka
- najlepiej adaptuje się i wzrasta w klimatach
chłodnych i deszczowych (m.in. północna część
włoch oraz niemal cała europa).
|
|
Ta bardzo ważna różnica geograficzno-klimatologiczna
ma także bezpośredni wpływ na produkcję przemysłową
oraz rzemieślniczą samego już makaronu.
Faktem jest, że w chwili kiedy w
europie zezwala się na wolny handel makaronami
uzyskanymi z produkcji przy użyciu mąki z ziarna miękkiego,
we włoszech już jedna z ustaw z 1967 roku zobligowała
producentów włoskich produkujących makaron, do używania
tylko i wyłącznie twardej pszenicy.
Ten obowiązek dla włoskiego
przemysłu makaronowego, jest śledzony jako "dobra
porada" dla wszystkich innych nie włoskich
producentów, którzy na pierwszym miejscu stawiają
przede wszystkim wartości "jakościowe".
Czy można więc sobie zadać
pytanie:
- dlaczego preferować makaron z twardej pszenicy a nie
ten uzyskany z pszenicy miękkiej ?
Bez specjalnego zagłębiania się
w szczegóły naukowe, możemy powiedzieć że "proteiny"
zawarte w twardej pszenicy bardziej nadają się do
produkcji makaronu, natomiast pszenica miękka bardziej
nadaje się do wszelkiego rodzaju produktów wymagających
"urośnięcia" w czasie a przede wszystkim
takich produktów jak chleb bądź produkty najogólniej
z domowego piekarnika.
Jednak już rzeczą najważniejszą
i praktyczną zarazem w sensie różnicy jest ta różnica,
że "Związek Konsumentów Włoskich" podkreśla
iż:
- makaron z pszenicy miękkiej jest najsłabszej jakości,
ponieważ poza kolorem białawym, typowym dla tego typu mąki,
wytrzymuje dosyć słabo moment gotowania oraz bardzo łatwo
się skleja i zbryla,
- makaron otrzymany natomiast z twardej pszenicy jest
koloru jasnego (zółtego) a przede wszystkim dobrze się
go produkuje i pozostaje on zawsze "al dente".
Innym argumentem jest również
fakt, że użytkowanie mąki z ziarna miękkiego, choć z
jednej strony pozwala na współdziałanie jakości
organoleptycznych samego makaronu, ale z drugiej strony
obniża sam koszt produktu... (tak więc nie wiemy czy
konsument koniec końców oszczędza...).
Powrót
 
|
