| Palermo Informacje ogólne
Palermo, miasto we Włoszech, w północno-zachodniej części
wyspy Sycylii, nad zatoką Palermo (Morze Tyrreńskie, u podnóża
góry Monte Pellegrino, stolica regionu autonomicznego
Sycylia. 694,8 tys. mieszkańców (1993).
Historia
Założone w starożytności przez Fenicjan. Od V w. p.n.e.
kolonia Kartaginy. Jako greckie Panormos w 254 p.n.e.
opanowane przez Rzym. W V w. Palermo zajęli Wandalowie,
a potem Goci. W 535 zajęte przez wojska Bizancjum pod
dowództwem Belizariusza. Od 831 opanowane przez Arabów,
a ok. 1072 przez Normanów. W latach 1194-1266 rządzili
w Palermo Hohenstaufowie, potem Andegaweni.
Gospodarcze i kulturalne
centrum Królestwa Sycylii (1130-1284). W 1282 wybuchło
w Palermo powstanie przeciw Francuzom (tzw. nieszpory
sycylijskie), które przyczyniło się do osadzenia na tronie
dynastii aragońskiej, a następnie hiszpańskiej. Rządy
te spowodowały upadek miasta. W czasie Wiosny Ludów (1848-1849)
w Palermo powstał rząd tymczasowy i parlament
sycylijski. W 1860 Palermo wraz z Sycylią przyłączono
do Zjednoczonego Królestwa Włoch.
Ważny ośrodek przemysłowy
i handlowy. Silnie rozwinięty przemysł maszynowy,
elektrotechniczny i stoczniowy. Zakłady przemysłu
chemicznego, metalowego, materiałów budowlanych,
drzewnego i spożywczego. Ważny węzeł kolejowy i drogowy
- połączenia promowe z Neapolem, Cagliari oraz
Tunisem. Duży port handlowy i rybacki. Port lotniczy (Boccadifalco).
Uniwersytet. Kąpielisko morskie i ośrodek turystyczny
o znaczeniu międzynarodowym.
Zabytki
- Palermo, katedra.
Ruiny murów rzymskich i nekropola punicka. Normański
pałac królewski z XI w. wzniesiony na ruinach
zabudowań arabskich (w zespole: Capella Palatina z XII
w. z arabskim sklepieniem stalaktytowym i bizantyjskimi
mozaikami z XII w. i komnaty cesarza Fryderyka II),
katedra Santa Rosalia (XII, XIV-XV, XVIII w.) z grobowcami
królów, romańskie kościoły z XII w. (S. Cataldo,
della Martorana, S. Giovanni degli Eremiti - arabskie
formy architektoniczne, S. Giovanni dei Lebbrosi, SS.
Trinita, del Vespro).
- Palermo, S. Giovanni degli Eremiti
Arabsko-normańskie pałace Zisa i Cuba z XII w., kościoły
gotyckie (S. Agostino z XIV w., della Gancia, delle Ree
Pentife, della Catena z XV w.), gotyckie pałace (Chiaromonte,
Sclafani z XIV w.), renesansowe koscioły (S. Maria dei
Miracoli z XV w., S. Giovanni di Napoletani, S.
Giorgio dei Genovesi), renesansowe pałace (Scavuzzo,
Fieravecchia), liczne kościoły, pałace barokowe i neoklasycystyczne.
|
